ای ساربان آهسته ران کآرام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود
من مانده ام محجور از او بیچاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او بر استخوانم می رود
با این همه بیداد او وین عهد بی بنیاد او
در سینه دارم یاد او یا بر زبانم می رود
او می رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می رود
باز آی و بر چشمم نشین ای دل فریب نازنین
که آشوب و فریاد از زمین بر آسمانم می رود
ای ساربان آهسته ران کآرام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود
#سعدی
متن تصنیف سرمستان: عطار نیشابوری، محمدعلی چاوشی، ساعد باقری
دل ,ای ,ران ,آهسته ,ساربان ,داشتم ,ساربان آهسته ,آهسته ران ,با دل ,خود داشتم ,دل ستانم
درباره این سایت